-Allah çarpar! Dedi.
-Neden? Dedim.
-Saçma sapan konuşmasana!
-Daha ilk soruda yan çizdin. Halbuki nedenini açıklayacaktım ve sonra
nasılına geçecektim.
-Devam et, devam et. Az kaldı, çarpılacaksın.
-Bu kadar kudretli ve uhrevi bir varlığın emirlerine aykırı davrananları Millî
Eğitim Bakanlığına bağlı muallimler gibi çarpmak sureti ile cezalandıracağına
inanmak… Ben Allah olsam çok zoruma giderdi bu durum.
-Lütfen susar mısın artık? Bak ne güzel tatile çıktık, deniz kenarındayız.
Oh mis! Başka şeylerden bahsedelim.
-İstediğim şeyden istediğim şekilde bahsedemeyeceğim bir tatil düşlememiştim.
Aslında ben tatil düşlememiştim. En azından İstanbul dışında…
-Nesi varmış İstanbul dışında tatil yapmanın?
-Çevremizdeki insanların yüzde doksan dokuzu zincirinden boşanmış köpek misali
en ufak dini ya da milli bayramı fırsat bilip mesai günlerini tatil günleri ile
birleştirip şehir dışına kaçıyor diye biz de aynısını yapmak zorunda mıyız?
Benim hayalimdeki tatil Karamazov Kardeşleri Truffaut filmografisi ile
birleştirebileceğim, asgari aksiyon ve azami huzur dolu aylak günlere gark
olmak idi belki?
-E burada oku kitabını, izle filmini! Laptop diye bir şey var. Kindle da
hediye etmiştim sana geçen doğum gününde.
-Ulan lap’i top’u 5 tane masa var kaldığımız pansiyonun bahçesinde. Erdek
30 Ağustos yürüyüşünde Atatürk’ün izinden gidip muasır medeniyet seviyesine
ulaşmamızı sağlayacak bir ülke yönetimine ihtiyacımız var diyen kadın
yürüyüşten üç saat sonra pansiyonun bahçesinde masada yemek yerken çişi gelen
oğlunu tuvalete götürmek yerine masadan kalkmayıp oturduğu sandalyede 500 mililitrelik plastik
şişeye işetti ya. Çocuğun tazyikli çişinin plastik şişenin dibine çarpınca
çıkardığı sesi dinleyerek Rus klasikleri mi okunur ya? Az daha ayağa kalkıp haykıracaktım
“Bravo evladım! Aşırı debili bir şekilde işeyebiliyorsun, hayat maceranda muvaffak
olacağının bir işareti bu!” diye.
-Odada oku o zaman kitabını. Filmini de odada izle.
-Kıç kadar odada emlakçı buzdolabı ve çirkin metalik gri tüplü TV ile her
tarafını örümcek ağı kaplamış bir zamanlar beyaz, şimdi ise rutubetten turkuaza
dönmüş klimaya bakarak mı keyif yapacağım? Hayır zaten odamda kalacaksam evden
neden çıktım ki tatil yapmak için?
-Offf! Ben yürüyüşe çıkıyorum. Daha fazla tahammül edemeyeceğim söylenmene.
-Çık tabi çık. Şu kindle’ı da bok var aldın. Ben sayfa parmaklayarak, rüzgârda
dalgalanan sayfaları zapt etmeye çalışarak ve hoşuma giden kısımların altını çizip yanlarına notlar alarak okumayı seviyorum! Bu kindle
denen meretin kulağını büküp hangi sayfada kaldığımı işaretleme zevkinden bile
mahrum kalıyorum. Saçmalıktan başka bir şey değil!
-Çarşıdan bir şey istiyor musun? Yürüyüşten dönüşte getireyim.
-“Kindle” simidi al!
-Komik mi?
- Hayır. En susamlı ve en teknolojiğinden olsun kâfi. Komik olmasına gerek
yok.
Mithat Erdoğan
3 Haziran 2019
Kayaköy - Fethiye
Fotoğraf : Mithat Erdoğan - Ağustos 2016 / Gümüşlük - Bodrum
